Η αβάσταχτη Ελάφρότυτα της Ματαιοδοξίας

Η αβάσταχτη Ελάφρότυτα της Ματαιοδοξίας

Στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο Νέας Σμύρνης εκτός απο πολλά τραγικά όπως άλλωστε το πολύ τραγικό επίπεδο που χαρακτηρίζει αυτή τη σύνθεση του Δ.Σ. απο το 2019 μέχρι και το 2023 όπως φαίνεται , συναντήσαμε και ένα ακόμα φαινόμενο: Την αβάσταχτη ελαφρότυτα του να αυτοαποκαλείται κανείς ”κύριος” και τη ματαιοδοξία της ανάγκης για συνεχή προβολή τίτλου.

Προτού σχολιάσω όμως το γελοίο και βλακώδες του φαινομένου αυτού μια σύντομη ενημέρωση για το τι είναι σωστό :

«Κύριε/Κυρία»

Προσφωνούμε πάντα κύριο και κυρία κάποιον που δεν γνωρίζουμε και τον ζητάμε πάντα σαν κύριο ή κυρία στο τηλέφωνο σε τρίτους ακόμα κι αν είναι κολλητός μας και παίζουμε μαζί σφαλιάρες. Το «δώσε μου το Μανώλη λιγάκι» όταν τηλεφωνούμε στην δουλειά του δεν δείχνει οικειότητα, αλλά αγένεια.

Αντιθέτως, δεν αποκαλούμε ΠΟΤΕ κύριο τον εαυτό μας!

Λέμε: «Είμαι ο Ντάγιος Πολυχρόνης» και όχι «είμαι ο κύριος Ντάγιος»

Εξάλλου, κύριος χαρακτηρίζεται ο άνδρας που διαθέτει αξιοπρέπεια, σοβαρότητα, αξιοπιστία και εντιμότητα. Άρα εκ των πραγμάτων ο αυτοαποκαλούμενος ως ‘κύριος’ κατα πάσα πιθανότητα ..Δεν είναι.

Αλλά προφανώς εάν κάποιος είναι φελλός αλλά ματαιόδοξος ,θα αυτοαποκαλείται ‘κύριος’ και σε μια πρόταση θα προβάλλει τον τίτλο του 50 φορές! Τίτλο βέβαια που πήρε με όποιον τρόπο πέραν του ηθικού ή δημοκρατικού ή αξιοκρατικού. Γιατί όταν έχεις αποτύχει να εκλεγείς με αξιοκρατικούς τρόπους και αποδοκιμάζεσαι ως χαρακτήρας και για τις απόψεις και τις θέσεις σου , αλλά λόγω άλλων σχέσεων τοποθετήσε σε εκλόγιμη θέση ”ντε και καλά” , μόνο κύριος δεν είσαι.

Μπορεί η ματαιοδοξία να κάνει καλό; Ο συνδυασμός των εκλογών και της εξουσίας των μέσων ενημέρωσης στη σύγχρονη κοινωνία κάνει τους πολιτικούς να ενδιαφέρονται πολύ λίγο για το περιεχόμενο και πάρα πολύ για τον τρόπο με τον οποίο οι αποφάσεις τους προβάλλονται. Η προσοχή των μέσων ενημέρωσης και οι μεγάλοι εγωισμοί είναι όλα αυτά που διακυβεύονται.

Για να εξετάσουμε εάν η ματαιοδοξία μπορεί να οδηγήσει σε οτιδήποτε θετικό, βάση ενός πειράματος στην Ολλανδία, έχει αναλυθεί ένα μοντέλο στο οποίο η απόφαση υλοποίησης ενός έργου ή η διατήρηση του status quo έχει ανατεθεί σε ένα στέλεχος. Το στέλεχος μπορεί να καταβάλει προσπάθεια με σκοπό να ενημερωθεί καλύτερα για τις αβέβαιες, εξαρτώμενες από το κράτος, συνέπειες του έργου. Το κόστος της προσπάθειας επιβαρύνεται από τον ίδιο. Ο άνθρωπος αυτός μπορεί να είναι είτε έξυπνος είτε χαζός: κάθε προσπάθεια που καταβάλλεται από ένα ”χαζό” στέλεχος δεν έχει αποτέλεσμα, ενώ ένας έξυπνος μπορεί να λάβει πολύτιμες πληροφορίες. Το ‘στέλεχος’ νοιάζεται τόσο για τα αναμενόμενα οφέλη του έργου όσο και για τη φήμη του στο ευρύ κοινό. Αναλύθηκε τόσο η περίπτωση που το στέλεχος γνωρίζει τον τύπο του όσο και την περίπτωση που δεν γνωρίζει τον τύπο του. Στη βασική περίπτωση, η κατάσταση της φύσης παραμένει άγνωστη όταν το έργο δεν υλοποιείται. Αυτό σημαίνει ότι ένα έξυπνο στέλεχος μπορεί να ξεχωρίσει από τον έτερο χαζό μόνο όταν έχει υλοποιήσει ένα έργο. Υποθέτουμε επίσης ότι χωρίς περαιτέρω απόκτηση πληροφοριών και απουσία υπερηφάνειας, το στέλεχος θεωρεί ότι το έργο είναι «κακό», δηλαδή ότι η υλοποίηση θα οδηγήσει κατά μέσο όρο σε απώλεια.

Εδώ στη Νέα Σμύρνη ποιόν συνδυασμό πιστεύετε οτι συναντάμε ,στη πλειοψηφία του, σε αυτο το γηρασμένο Δ.Σ. σχεδόν ίδιο τα τελευταία 20χρόνια πλην ελαχίστων εξαιρέσεων..; Θα σας απαντήσω , καθότι ρητορικό το ερώτημα.. : το συνδυασμό του Χαζού Ματαιόδοξου με μεγάλο Εγώ.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *